۱. تغییرات مکرر در کادر فنی و نبود ثبات تاکتیکی
یوونتوس در دو فصل اخیر با تغییرات مداوم در کادر فنی دچار ناپایداری شده است. رفت‌وآمد مربیان مختلف مثل آندره‌آ پیرلو، ماسیمیلیانو آلگری و گمانه‌زنی‌ها درباره اخراج یا ادامه همکاری با آن‌ها، به انسجام تاکتیکی تیم ضربه زده است. هر مربی فلسفه متفاوتی داشته و این موضوع باعث سردرگمی بازیکنان در زمین شده. تغییر سیستم بازی، ترکیب اولیه و استراتژی‌های متغیر موجب کاهش اعتماد به نفس تیم در موقعیت‌های کلیدی شده. نبود یک مسیر مشخص برای توسعه تاکتیکی، از مهم‌ترین دلایل افت عملکرد تیم محسوب می‌شود.

۲. ضعف در خط میانی و عدم جایگزینی ستاره‌های سابق
یکی از ضربه‌های اصلی به یووه، از دست دادن هافبک‌هایی چون پیانیچ، خدیرا و حتی ماتوئیدی بود؛ بدون اینکه جایگزینان شایسته‌ای برای آن‌ها جذب شوند. خط میانی یوونتوس در فصل‌های اخیر فاقد خلاقیت، سرعت و قدرت درگیرانه بوده و این موضوع در بازی‌سازی و کنترل میانه میدان تأثیر منفی گذاشته. بازیکنان جوان مانند فاجیولی و لوکاتلی نتوانسته‌اند به‌تنهایی بار این مسئولیت سنگین را بر دوش بکشند. ضعف در خط میانی، همچنین موجب شده مهاجمان تغذیه مناسبی نداشته باشند و دفاع نیز زیر فشار بیشتری قرار بگیرد.

۳. مشکلات مالی و محدودیت‌های نقل و انتقالاتی
بحران‌های مالی ناشی از دوران کرونا، کاهش درآمدهای باشگاه و مسائل حقوقی مربوط به حساب‌سازی‌های مالی یوونتوس، دست مدیران باشگاه را در نقل و انتقالات بسته است. برخلاف سال‌های گذشته که یووه ستاره‌هایی مانند رونالدو، دیبالا یا ایگواین را جذب می‌کرد، در دو فصل اخیر تمرکز بیشتر بر بازیکنان ارزان‌تر یا قرضی بوده. این شرایط باعث کاهش کیفیت کلی تیم و عدم رقابت‌پذیری با تیم‌هایی مثل ناپولی و اینتر شده. تیم دیگر نمی‌تواند همان سطح از جذب ستاره را داشته باشد که در دوران طلایی خود تجربه می‌کرد.

۴. مصدومیت‌های پرتکرار و دوری بازیکنان کلیدی از ترکیب
یوونتوس در این مدت با موجی از مصدومیت‌های مکرر مواجه بوده که اغلب شامل مهره‌های کلیدی نظیر کیه‌زا، پوگبا، ولاهوویچ و بونوچی می‌شده است. این آسیب‌دیدگی‌ها نه‌تنها به هماهنگی تیم آسیب رسانده، بلکه عمق ترکیب را نیز به چالش کشیده است. بازیکنان ذخیره هم توان و تجربه لازم برای پر کردن جای ستاره‌ها را نداشتند. علاوه بر این، طولانی بودن دوران ریکاوری برخی بازیکنان، باعث شد یوونتوس در بسیاری از مسابقات با ترکیب‌های ناقص وارد زمین شود و امتیازات مهمی را از دست بدهد.

۵. فاصله گرفتن از هویت سنتی و فشار هواداران
یوونتوس همواره به عنوان تیمی با دفاع مستحکم، نظم تاکتیکی و شخصیت قهرمانی شناخته می‌شد. اما در دو فصل اخیر، این ویژگی‌ها کم‌رنگ‌تر شده و تیم از آن هویت برنده‌اش فاصله گرفته است. هواداران که به موفقیت‌های متوالی عادت داشتند، اکنون با نارضایتی، فشار بیشتری روی بازیکنان و مربی ایجاد می‌کنند. این فشار روانی گاهی باعث بی‌ثباتی درون تیم می‌شود و بر عملکرد بازیکنان تأثیر منفی می‌گذارد. یوونتوس برای بازگشت به دوران طلایی‌اش، نیازمند بازتعریف هویت، تقویت ترکیب و اعتماد مجدد هواداران است.